نامت چه بود؟ آدم  . 

فرزند؟ من را نه مادری نه پدری، بنویس اولین یتیم خلقت  .  

محل تولد؟ بهشت پاک  . 

اینک محل سکونت؟ زمین خاک  . 

آن چیست بر گرده نهادی؟ امانت است  .  

قدت؟ روزی چنان بلند که همسایه خدا،اینک به قدر سایه بختم به روی خاک  . 

اعضاء خانواده؟ حوای خوب و پاک ، قابیل خشمناک ، هابیل زیر خاک  . 

روز تولدت؟ روز جمعه، به گمانم روز عشق  . 

رنگت؟ اینک فقط سیاه ، ز شرم چنان گناه  . 

چشمت؟ رنگی به رنگ بارش باران ، که ببارد ز آسمان  . 

وزنت ؟ نه آنچنان سبک که پرم در هوای دوست ، 

نه آنچنان وزین که نشینم بر این خاک  . 

جنست ؟ نیمی مرا ز خاک ، نیمی دگر خدا  .

شغلت ؟ در کار کشت امیدم.

شاکی تو؟ خدا.

نام وکیل ؟ آن هم خدا.

جرمت؟ یک سیب از درخت وسوسه.

تنها همین ؟ همین.

حکمت؟ تبعید در زمین.

همدست در گناه؟ حوای آشنا.

ترسیده ای؟ کمی.

ز چه؟ که شوم اسیر خاک.

آیا کسی به ملاقاتت آمده؟ بلی.

که؟ گاهی فقط خدا.

داری گلایه ای؟ دیگر گلایه نه، ولی..                                                                                                                     .

ولی چه ؟ حکمی چنین آن هم یک گناه!!؟

دلتنگ گشته ای ؟ زیاد.

برای که ؟ تنها خدا.

آورده ای سند ؟ بلی.

چه ؟ دو قطره اشک.

داری تو ضامنی؟ بلی.

چه کسی ؟ تنها کسم خدا.

در آ خرین دفاع ؟ می خوانمش که چنان اجابت کند دعا.